Here we come Kili

 Juma, de ober, vertelt ons bij het ontbijt dat we als een tros bananen omhoog zullen gaan. En dat is stoer volgens de jongeren hier in Moshi. Eerlijk gezegd werkt dit op mijn lachspieren. Kitty gaat mee ons uitzwaaien bij de Lemosho gate. Vol goede moed zijn we de dag gestart  en gaan we met de 4-wheeldrive bus naar de berg. Ik kom dichter bij de berg .. en ineens denk ik dat zo'n berg misschien wel wat hoog is. Daar bovenop lijken we ineens meer afstand te creëren tussen ons en de Kili. Nu ga ik me zorgen maken, moeten we zoveel lopen in de komende dagen? We zijn bij de gate om ons in te schrijven. Alles wordt gewogen en de porters worden geteld (en zij moeten ook inschrijven) Het is al middag en we krijgen een lunchpakketje. Ik denk bij mezelf: Ik heb nog geen calorie verbrand, alleen maar in de auto gezeten. Moet ik dit pakket in mijn tas proppen? Dat past toch niet. Ik besluit het toch op te eten. We gaan verder en ineens... stoppen we. We stappen uit en alles wordt van de bus af gehaald. Ik denk dat we bij het startpunt zijn aangekomen. Afscheid van Ki nemen en met de assistent gids (Nick) al een start maken terwijl de gids Living de porters aan stuurt. Hij zegt ons wel in te halen. Wat is het warm! En wat gaan de porters hard! Ze lijken ons wel voorbij te rennen! En soms doen ze dat letterlijk. Gelukkig komen we nu in de Jungle waar de temperatuur een graadje zakt. Maar de luchtvochtigheid toe neemt... Er is geen pad. Het is van boomstronk op boomwortel springen/stappen/klimmen. Pole pole! Rustig aan. Maar wat is rustig aan? Wat is een goed tempo? Nick kon dit ook niet goed aangeven. Hij stelt zelfs voor dat wij voorop gaan. Dan kunnen wij zelf ons tempo bepalen. Maar dat is lastiger dan gedacht. Op het moment dat Living ons inhaalt wordt het Mariëlle even allemaal te veel. Hoofdpijn, de warmte, de intensieve workout op een hoogte van 2500 meter en de spanningen van dit grote avontuur. Ze hersteld al snel. Living neemt haar tas over en we gaan verder. Tegen het vallen van de avond zijn we bij Big Tree camp, we hebben het eerste camp gehaald, 2750 meter hoog. Dus inschrijven en Mariëlle wil meteen gebruik maken van het toilet. Ze komt terug en vertelt van het toilet, dit blijkt enkel een gat te zijn in een hok. Ik wijs haar ons privétoilet aan. Een tentje met een emmer en een wc bril. Zeer simpel maar erg effectief. Moe maar happy eten we verse popcorn en drinken we thee/koffie in onze eettent en laten we de indrukken op ons inwerken. We bekijken de dingen positief zoals dat ik geen last heb van mijn linker knie of mijn rechter heup, maar ondertussen voel ik wel het een en ander, maar dat hoort er allemaal bij.