3866-4600-3986

Vandaag is het lang en vooral omhoog wandelen. We sjokken omhoog, langzaam aan. Pole pole.  Mariëlle verteld me onderweg dat ze het koud had in de nacht. We hebben dezelfde slaapzak. Haar matrasje is dikker dan de mijne. Ik vraag me af hoe dat komt. Ze slaapt ook in het thermolaken, die ik niet gebruik. Ik weet dat het nog kouder gaat worden in de nacht, ik maak me zorgen. Nog een laag onder de pyjama aan? Ik begin lichtjes hoofdpijn te krijgen en denk meteen: water! Ik neem daar immers te weinig van en door gebruik van een camelbak zie ik ook niet hoeveel ik drink. Ik meld het bij Living (dit zijn de dingen die hij moet weten) en drink ondertussen water. De hoofdpijn trekt weg. Maar ik vraag me ineens af of ik iets moet eten. Ik voel me tegen het misselijke aan en meestal betekent dit dat ik wat moet eten. Maar vandaag stijgen we tot 4600 en dan kan het zijn dat het de hoogte is wat me tegen het misselijke aan maakt. Ik kies voor rustig door sjokken. Ik zie mensen terug komen en ik vraag aan Living waarom dit zo is. Hij heeft het er niet graag over, maar ik begrijp uiteindelijk dat ze last hebben van de hoogte, en terug moeten. Er komt een vrouw naar beneden en ik zeg tegen haar dat ik het vervelend voor haar vind dat ze naar beneden moet. Ze geeft als antwoord dat haar lijf het er niet mee eens was. Mja, daar doe je weinig aan. Mariëlle en ik sjokken verder. Als mensen nu al terug komen van deze hoogte? Het beangstigt me. Ik zie de Lava Tower en ik ben happy, want dit betekent dat we weer gaan dalen. We zitten nu op 4600 meter. Ik snap nu heel goed waarom Living had voorgesteld hier niet te overnachten. Ik ben blij dat we dit camp achter ons laten en door gaan naar de volgende. We lopen door het camp en beginnen dan meteen met dalen. Al snel trekt mijn “net  geen misselijkheid” weg. Langzaam omhoog, snel naar beneden. Moeten we tijd goed maken? Of is het normaal om zo hard te gaan? Mariëlle moet een pitstop maken. Ze vertelt me daarna dat de plastuitjes echt een uitkomst zijn. Het volgende camp is groot, heel veel tentjes! Machame en Lemosho route zijn uitgekomen op 1 route. Ik vertel Mariëlle dat we nog “The wall” gaan krijgen maar niet weet wanneer. Living wijst me een zeer stijle wand aan en zegt: dat is The Wall aka “breakfast” (omdat je de dag er mee start). Slik... Dat wordt klimmen en klauteren. Maar als we nu al bij The Wall zijn, dan betekent dat dat we een dag eerder zullen proberen de top te bereiken. Ik besluit thuis niet op de hoogte te brengen hiervan. Zoals de planning al voor de klim werd omgegooid, kan het ook nu nog gaan veranderen, denk ik zo.

Lava tower

the wall