3980-4800

En daar gaan we weer, een stukje omhoog, een stukje naar beneden en een stukje omhoog... Het doel van vandaag is Barafu. We gaan naar Barafu om ons in te schrijven alsof we daar verblijven en dan gaan we door naar Kosovo (sssst, toeristen mogen daar geen camp op zetten) Kosovo ligt 200 meter hoger is is eigenlijk geen camp maar een stukje vlak terrein waar je een paar tentjes kwijt kunt. Maar onze gids vind dit voor ons een goede optie omdat dat de summitnacht minder lang maakt en het is daar rustig dus dan kunnen we in de avond slapen. In Barafu is het zo druk dat slapen onmogelijk is. Ik vind dat een geweldig idee. De gids gaat vooruit om het Kosovo camp te regelen. En Living had gelijk. Mariëlle en ik lopen door Barafu heen en het is druk. Druk met mensen die nog omhoog moeten, maar ook diegene die er al zijn geweest. Living had ons eerder al gezegd, informeer niet naar hoe de mensen het hebben ervaren. Maar je ontkomt er hier niet aan. “Het was zwaar, maar de moeite waard!” “gewoon pole pole, je komt er wel” en meer van dat soort teksten. Eigenlijk wil iedereen je bemoedigende teksten geven. Er is een andere gids die op me af komt en me een hug geeft. “Je hebt Barafu gehaald, je gaat de top halen” is zijn tekst. Ik ken de hele man niet... Mariëlle en ik schrijven ons in en “stiekem” lopen we door naar volgende camp. Zo blij dat we die chaos achter ons laten. Maar dan komt de volgende uitdaging, over grote stenen lopen (die glad lijken , maar het niet zijn). Het gaat uiteraard ook weer stijl omhoog. Ik vind het eng en Mariëlle rent zowat naar boven. Ach, wat maakt het ook uit. Ik ga gewoon op handen en voeten, wie boeit het nou dat ik gewoon omhoog kruip. Als ik er maar kom toch? Ik zie nog meer mensen naar beneden komen, maar dan niet zo happy en grauw in gelaat. Dit is toch wel een beetje demotiverend/beangstigend. Maar we hebben goed geacclimatiseerd, ik heb toch wel vertrouwen. We komen aan bij ons privé camp  De top is nu dichtbij. Het begint te hagelen. Living zegt blij te zijn met de hagel, want dan is het komende nacht niet zo koud. Tijd voor thee en lunch en rusten. Mariëlle gaat kaarten met de heren en ik ga me voorbereiden. Nieuwe batterijen in alle apparatuur ( hoofdlampje/camera/telefoon) en leeg kaartje in de camera. Dagrugtas “legen”, zo licht mogelijk maken. 18:00 eten (ik heb honger en Mariëlle niet, maar ze eet wel ) en daarna slapen. Mariëlle en ik liggen op de matrasjes, in de slaapzakken en ineens zeg ik “Eh, we liggen met ons hoofd naar beneden” (niet goed!! Kan AMS veroorzaken) We besluiten onze lenigheid te testen en met slaapzak en al alle twee te draaien zodat we goed liggen. En check, we zijn lenig.