Herinnering aan de muur

Onze vakantie is nog niet lang geleden maar toch wil ik een stukje sfeer/gevoel vast houden. Daarom heb ik onlangs de sunrise van Kilimanjaro met softpastel getekend. Voor thuis, aan de muur. :)

Blog en foto boek zijn af en binnen!

In het echt zijn ze veeel leuker... Kan je namelijk alle pagina's zien ;)

Ze zijn beiden BINNEN!!!

Kilimanjaroboek

Blogspotboek!

Op naar het volgende doel!

Boeken

Blogboek is binnen!! *happy* Fotoalbum binnen. *happy*

Kilimanjaro beklimmen by Mariëlle en Lisa | Make Your Own Book

3000-900

Laatste stukje naar beneden. Zou makkelijk moeten zijn, maar het eerste deel is toch grote stappen, (knieën diep buigen) moeten zetten om naar beneden te komen. Mijn knieën zijn niet happy. Mariëlle houdt de gidsen op een afstandje voor me, want dat gelul in het swahili werkt licht op mijn zenuwen zoals het 2 dagen geleden bij haar op haar zenuwen werkte. Ik ben haar dankbaar. Hoe meer we dalen hoe beter de weg wordt. Mijn knieen zijn lief voor me en de pijn wordt minder. Op dat moment gaat Mariëlle door haar knie en zo wisselen we af. Onderweg komen we een Nederlander tegen die het niet heeft gehaald. Hij vertelt dat hij met zijn maten zelfs sneller dan hun porters in het camp aan kwamen. Ze hebben de hoogte zwaar onderschat en hij kreeg last van hoogteziekte. Maar hij wil volgend jaar zeker nog wel een keer de Kilimanjaro proberen te beklimmen, alleen dan pole pole. Mariëlle geeft hem haar klavertje 4 voor good luck voor volgend jaar. Iedereen rent ons voorbij op de laatste dag. Ook de toeristen. Ik heb ze maar niet verteld dat ze straks in in dezelfde rij moeten staan voor uitschrijven. Daarbij komen we ze later weer tegen, terwijl zij een pauze nodig hebben en wij niet. We naderen de gate en zo komt een eind aan ons avontuur

Als Mariëlle niet aan me had gevraagd of ik met haar de Kilimanjaro wilde beklimmen dan was ik er nooit gekomen! Dank je wel  Mariëlle! Ook voor de experience

Mijn man vind het allemaal maar eng en vroeg me voor vertrek dit nooit meer te doen. Voor mijn man: Maak je geen zorgen, ik zal de kili geen 2^e keer gaan beklimmen. Misschien wel een andere berg :P

Mijn moeder was in Moshi stand by als onze persoonlijke verpleegkundige voor het geval dat een van ons eerder terug zou komen. Ki, bedankt voor het zijn van een vangnet, gelukkig hebben we er geen gebruik van hoeven te maken :)

Dank aan iedereen die de blog met interesse heeft gevolgd en mij hebben gesteund in deze lange reis die voor mij vorig jaar al was begonnen

p.s. Mijn rechter grote teen is nog steeds grotendeels gevoelloos. Als een gevoelloze teen alles is wat ik over hou dan vind ik dat een goede deal.

Dag 9 - 7.15 t/m 11.45

De route naar beneden is steil en met grote stappen. Ik vind het geen fijne weg om te lopen. Lisa voelt hierbij haar knieën en haar heup. Ik heb begin van de route geen last van mijn knie. Doordat ik zonder stokken liep, kon ik erg makkelijk foto’s maken. Ook hierbij wisselden wij af. Aan het einde van de weg was het vlak en voelde ik mijn rechter knie dat hij door zakte. En ben ik een aantal keer bijna door mijn enkel gegaan. Gelukkig heb ik bergschoenen aan.

Onderweg komen we een Nederlander tegen die het niet gehaald heeft. Toen kwam de werkelijkheid bij mij aan. Dat niet iedereen die wij tegen komen het gehaald zou hebben. Terwijl ik dacht als wij het halen, dan haalt iedereen het wel. Aangezien we lichamelijke klachten hebben, ik bijna elke dag hoofdpijn heb gehad, behalve de laatste twee dagen. We hoorde van hem dat hij snel de berg bewandelde, waardoor hij overvallen werd door de hoogte ziekte. Hij is zelfs een keer sneller bij een camp aangekomen dan de poorters. Toen ik hem weer tegen kwam bij de Gate heb ik hem de geluksklavertje gegeven. Dat hij die de volgende keer kan mee nemen. Aangezien je geluksklavertjes door kan geven vond ik dit een mooie gelegenheid om door te geven. Zodat ook hij de top kan halen.

Aangekomen bij de Gate moesten we ons gaan uitschrijven… Helaas waren we al snel omsingeld door allemaal verkopers en vroeg ik aan Lisa wat is nee in Swahili. HAPANA… dat heb ik erg goed weten te gebruiken. Ik was het zo zat die mensen om ons heen. En dit hield ze wel op een afstand. De kok van die jongen moest erg lachen om mijn Swahili en vond dat ik echt Swahili sprak waardoor de verkopers op afstand bleven.  Tijdens het uitschrijven kwamen we nog een Nederlandse vrouw tegen die het in haar eentje de top bereikt hebt, waarop ik tegen Lisa zei, dat ik erg blij was dat ik het samen met haar geklommen heeft. Dat we een goed koppel zijn en elkaar aangemoedigd hebben en dat we onze lichamelijke klachten afwisselde hebben met elkaar.

Lisa bedankt voor je steun, en om deze mooie ervaring samen te hebben mogen beleven.

Babu Living bedankt voor je geweldige begeleiding en geduld.

Nick bedankt voor je begeleiding

Kitty bedankt dat je er bij was, en dat je klaar stond toen wij vies en wel beneden in het hotel aan kwamen

Greet en Nico bedankt dat jullie mij aanmoedigden om de berg te beklimmen!